Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (Art. 353 § 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, Dz.U. 1964, nr 16, poz. 93 ze zm.). Zobowiązanie tworzy zatem węzeł prawny pomiędzy dłużnikiem i wierzycielem, na który składają się poszczególne elementy zobowiązania. Definicja ta wskazuje na cztery podstawowe, konieczne składniki każdego „zobowiązania” rozumianego jako stosunek prawny: podmiot uprawniony, podmiot zobowiązany, obowiązek spełnienia świadczenia, uprawnienie do uzyskania tego świadczenia (S. Gurgul, Likwidacja masy upadłości przez zbycie (sprzedaż) wierzytelności, Fenix, Krajowa Izba Syndyków, Warszawa 2012, s. 25-32).
Wierzytelność jest to prawo wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego świadczenia wynikającego z łączącego obie strony stosunku prawnego (K. Kreczmańska-Gigol, Przelew wierzytelności jako instrument zarzadzania płynnością, w: Płynność finansowa przedsiębiorstwa. Istota, pomiar, zarządzanie, Difin, Warszawa 2015, s. 266-276). Wierzytelność może obejmować jedno lub wiele roszczeń. Przeciwieństwem wierzytelności jest dług dłużnika wobec wierzyciela (E. Mączyńska, Wierzytelności – fundamentalna kwestia ekonomiczna i prawna, w: Ochrona praw wierzycieli w Polsce, red. J. Gołaczyński, E. Mączyńska, PTE, Warszawa 2017, s. 19-52.). Zatem zwykle tam, gdzie występuje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, to są one względem siebie wierzycielem (łac. creditor) lub dłużnikiem (łac. debitor). Wierzytelność może dotyczyć zarówno prawa do własności rzeczy, albo innego prawa majątkowego lub podjęcia określonego działania przez dłużnika wobec wierzyciela, a nawet zaprzestania działania. Jednakże najczęściej rozpatrujemy wierzytelność w kategorii finansowej, czyli określonej ilości pieniędzy jaką dłużnik jest zobowiązany zwrócić wierzycielowi – wówczas mówimy o należnościach.
Należność jest to wierzytelność rozpatrywana w ujęciu finansowym, jako określona ilość pieniędzy należna wierzycielowi od jego dłużnika lub jako kategoria aktywów w bilansie.
Dług jest to obowiązek do spełnienia określonego świadczenia; w ujęciu finansowym jest to określona suma pieniędzy, jaką dłużnik musi zwrócić na rzecz wierzyciela.
Wierzyciel to osoba fizyczna lub prawna, u której ktoś zaciągnął dług (Słownik Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN SA, https://sjp.pwn.pl/szukaj/wierzyciel.html, dostęp dnia 23.12.2021)
Dłużnik jest przeciwieństwem wierzyciela i oznacza osobę fizyczną lub prawą zobowiązaną wobec wierzyciela do spełnienia swojego długu.
Cesja wierzytelności jest to przeniesienie prawa i obowiązków wynikających z wierzytelności na rzecz nowego innej osoby fizycznej lub prawnej.Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (Art. 509 § 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, Dz.U. 1964, nr 16, poz. 93 ze zm.). Instytucja przelewu wierzytelności, funkcjonująca w większości współczesnych prawodawstw państw europejskich oraz prawodawstwie USA, wzorowana jest na rzymskiej cessio, w kształcie ustalonym ostatecznie w kodyfikacji justyniańskiej z 533 r. (S. Gurgul, Likwidacja masy upadłości przez zbycie (sprzedaż) wierzytelności, Fenix, Krajowa Izba Syndyków, Warszawa 2012, s. 25-32).
Cedent, zwany również zbywcą to osoba fizyczna lub prawna zbywająca przysługującą mu wierzytelność w drodze cesji wierzytelności. Wraz z przelewem wierzytelności cedent zbywa zarówno swoje prawa, jak i obowiązki wynikające z wierzytelności.
Cesjonariusz, zwany również nabywcą to osoba fizyczna lub prawna nabywająca ogół praw wynikających z wierzytelności w drodze cesji wierzytelności. Wraz z przelewem wierzytelności cesjonariusz nabywa zarówno prawa, jak i obowiązki wynikające z wierzytelności.
Bieżąca wartość netto (NPV – net preset value), jest metodą oceny inwestycji uwzględniającą zmianę wartości pieniądza w czasie i zysk z alternatywnej inwestycji o określonej wewnętrznej stopie zwrotu.
gdzie:
CFt – przepływy gotówkowe netto w okresie t – latach (zakładane wpływy z windykacji należności obliczone według modelu w ciągu zakładanego czasu t);
r – stopa dyskontowa – (w projekcie przyjęto stopę dyskonta jako sumę stopy zwrotu wolnej od ryzyka, która jest wyznaczona z reguły na podstawie rentowności rządowych papierów wartościowych, które uważa się za najbezpieczniejszy instrument finansowy – dla potrzeb niniejszego opracowania przyjęto dwuletnie obligacje Skarbu Państwa, oraz premii za udział w rynku kapitałowym);
t – okresy inwestycji podane w latach (Przyjęty w kalkulatorze okres zwrotu z inwestycji został określony jako czas potrzebny do odzyskania należności według kryteriów określonych przez Bank Światowy w Raporcie za rok 2020 dla Polski w zaokrągleniu do pełnego roku);
Io – nakłady początkowe (zakładane koszty windykacji należności określone na poziomie 19,4% według kryteriów Banku Światowego w Raporcie za rok 2020 dla Polski);
#wycena_wierzytelności, #wycena_należności, #cesja, #skup_dlugów, #wartość_wierzytelności